Sytuacja, w której złożone odwołanie nie jest rozpoznawane merytorycznie przez Krajową Izbę Odwoławczą, może dotyczyć wyłącznie sytuacji szczegółowo opisanych w przepisach PZP. Jest to szczególnie istotne, z punktu widzenia odwołującego, aby nie doprowadzić do sytuacji, w której KIO zmuszona będzie odrzucić odwołanie. Dlatego też, przygotowując się do złożenia odwołania warto sprawdzić, czy którakolwiek z przesłanek odrzucenia odwołania zachodzi w danej sprawie. W szczególności, jeżeli weźmiemy pod uwagę stanowisko KIO wskazujące na to, że „podmioty gospodarcze uczestniczące w przetargach publicznych powinny znać się nie tylko na regulacjach prawnych obowiązujących w branży, w której na co dzień funkcjonują, ale również na przepisach prawnych z zakresu zamówień publicznych i procedur odwoławczych. Wymaga tego profesjonalizm, którego należy oczekiwać od każdego przedsiębiorcy, a tym bardziej od takiego przedsiębiorcy, który ma zamiar wchodzić w relacje gospodarcze z podmiotami publicznymi i osiągać zysk dzięki środkom publicznym”[1].

 

Podstawa prawna

Z punktu widzenia weryfikacji formalnej wniesionego odwołania jest dokonanie oceny, czy istnieją przesłanki dotyczące odrzucenia odwołania. Przesłanki odrzucenia odwołania zostały przez ustawodawcę zawarte w art. 528 PZP. Jest to o tyle istotne, że jest to katalog zamknięty przesłanek odrzucenia odwołania. Urząd Zamówień Publicznych w komentarzu do PZP wskazał, że „zawarty w tym przepisie katalog przesłanek odrzucenia odwołania ma charakter zamknięty, co oznacza, że nie jest dopuszczalne odrzucenie odwołania z innych powodów niż wskazane w tym przepisie”[2]. W doktrynie podkreśla się, że, „w razie stwierdzenia zaistnienia wymienionych w komentowanym artykule przesłanek Izba ma obowiązek odrzucenia odwołania i nie powinno ono zostać merytorycznie rozpoznane”[3]. Powyższe oznacza, że przed otwarciem rozprawy, KIO ma obowiązek zweryfikować występowanie przesłanek odrzucenia odwołania.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 7) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie postępowania przy rozpoznawaniu odwołań przez Krajową Izbę Odwoławczą (Dz. U. poz. 2453), skład orzekający na posiedzeniu niejawnym sprawdza wystąpienie przesłanek odrzucenia odwołania, o których mowa w art. 528 PZP, i wydaje postanowienie o odrzuceniu odwołania w okolicznościach, o których mowa w tym przepisie (nawiązanie do przepisu art. 529 ust. 1 PZP). Oznacza to, że KIO nie może przejść do rozpoznania sprawy na odwołaniu bez zbadania przesłanek odrzucenia odwołania. Nie jest przy tym wymagane wskazanie, np. w odpowiedzi na odwołanie, że spełniona została którakolwiek z przesłanek odrzucenia odwołania – KIO winna samodzielnie zweryfikować występowanie przesłanek odrzucenia odwołania. Stąd też, jeżeli spełni się którakolwiek z przesłanek wskazanych w art. 528 PZP, to KIO wydaje postanowienie o odrzuceniu odwołania. Jeżeli nie ma przesłanek do odrzucenia odwołania, KIO kieruje sprawę do rozpoznania na rozprawie.

W sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy

Pierwsza przesłanka odrzucenia odwołania, przewidziana w art. 528 pkt 1) PZP, została przez ustawodawcę określona w ten sposób, że Izba odrzuca odwołanie, jeżeli stwierdzi, że w sprawie nie mają zastosowania przepisy PZP. Oznacza to, że tylko czynności i zaniechania związane z postępowaniem przeprowadzanym w oparciu o PZP mogą stanowić podstawę do wniesienia odwołania do KIO i rozpoznania tejże sprawy przez Izbę. W orzecznictwie Sądu Zamówień Publicznych wskazuje się, że „o tym, czy w sprawie znajdują zastosowanie przepisy Pzp decyduje treść przepisów ustawy, a nie zamawiający. Tym samym wskazanie przez Zamawiającego w ogłoszeniu, czy też w SWZ nieprawidłowe wskazanie przepisów Pzp, nie prowadzi do uchylenia przepisu prawa powszechnie obowiązującego – wskazujących na zakres zastosowania tejże ustawy”[4]. Również w orzecznictwie KIO podkreśla się, że „niestosowanie w danym postępowaniu ustawy P.z.p. jest pierwotną niemożnością rozpoznania odwołania w ogóle”[5]. Oznacza to, że jeżeli przepisów PZP w danej sprawie (postępowaniu) się nie stosuje, nie jest możliwe skuteczne wniesienie odwołania.

Warto w tym zakresie zauważyć również przepisy art. 513 PZP, które jasno określają sytuacje, w których możliwe jest wniesienie odwołania do KIO, odwołanie bowiem przysługuje na:

  • niezgodną z przepisami PZP czynność zamawiającego, podjętą w postępowaniu o udzielenie zamówienia, o zawarcie umowy ramowej, dynamicznym systemie zakupów, systemie kwalifikowania wykonawców lub konkursie, w tym na projektowane postanowienie umowy;
  • zaniechanie czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia, o zawarcie umowy ramowej, dynamicznym systemie zakupów, systemie kwalifikowania wykonawców lub konkursie, do której zamawiający był obowiązany na podstawie PZP;
  • zaniechanie przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia lub zorganizowania konkursu na podstawie PZP, mimo że zamawiający był do tego obowiązany.

Tylko w tym zakresie potencjalny odwołujący może wnieść odwołanie do KIO, a KIO tylko w takim zakresie może oceniać czynności lub zaniechania zamawiającego. Należy jednak pamiętać, że nie każda czynność czy zaniechanie zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia skutkować będzie powstaniem możliwości złożenia odwołania do KIO (a przez to – że KIO będzie mogła zająć się daną sprawą). Jak wskazuje się w orzecznictwie KIO, „skoro zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego nie stanowi czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia (art. 7 pkt 18 ustawy Pzp), to nie podlega również ocenie w postępowaniu odwoławczym (art. 513 pkt 1 ustawy Pzp a contrario). To samo dotyczy odmowy zawarcia umowy, gdy brak jest związku z innymi czynnościami bądź zaniechaniami zamawiającego, mogącymi mieć znaczenie dla wyniku postępowania. Odmowa przez wykonawcę zawarcia umowy stanowi podstawę zatrzymania wadium”[6].

Należy jednak rozróżnić brak zastosowania przepisów PZP do danej sprawy od braku możliwości uwzględnienia odwołania (w sytuacji, kiedy dane postępowanie było prowadzone w oparciu o przepisy PZP). W tym pierwszym przypadku KIO odrzuci odwołanie na podstawie art. 528 pkt 1) PZP, natomiast w drugim przypadku oddali odwołanie jako niemożliwe do uwzględnienia, mając na uwadze przepis art. 554 ust. 1 pkt 1) PZP.

Odwołanie zostało wniesione przez podmiot nieuprawniony

W przypadku tej przesłanki, określonej w przepisie art. 528 pkt 2) PZP, de facto może dochodzić do dwóch różnych sytuacji związanych z tym, że odwołanie zostało wniesione przez podmiot nieuprawniony.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na przepis art. 505 ust. 1 PZP, który wskazuje, że środki ochrony prawnej określone w PZP przysługują wykonawcy, uczestnikowi konkursu oraz innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu zamówienia lub nagrody w konkursie oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. To właśnie ten przepis ogranicza możliwość złożenia odwołania – ustawodawca nie zezwala bowiem dowolnemu podmiotowi w dowolnej sytuacji korzystać ze środków ochrony prawnej. Dopiero wykazanie podmiotowego spełnienia przesłanki wskazanej w art. 505 ust. 1 PZP powoduje możliwość złożenia odwołania.

Po drugie, należy zwrócić uwagę na definicję „wykonawcy” przewidzianą w przepisie art. 7 pkt 30) PZP, gdzie ustawodawca wskazał, że należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która oferuje na rynku wykonanie robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawę produktów lub świadczenie usług lub ubiega się o udzielenie zamówienia, złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego.

Warto przytoczyć w tym miejscu jeden z wyroków KIO, gdzie zostało wskazane, że „za podmiot nieuprawniony należy uważać podmiot, który nie ma żadnego związku z toczącym się postępowaniem o zamówienie publiczne (np. nie jest wykonawcą w rozumieniu art. 7 pkt 30 p.z.p.) lub ten związek definitywnie utracił na skutek wcześniejszych, niezaskarżonych czynności zamawiającego”[7]. Oznacza to, że może zaistnieć pierwotny brak statusu wykonawcy w postępowaniu (np. wykonawca składa odwołanie na czynność wyboru oferty najkorzystniejszej, ale sam nie złożył oferty w postępowaniu) lub następczy brak statusu wykonawcy w postępowaniu (np. wykonawca został wykluczony z postępowania, nie odwołał się od tej czynności zamawiającego, a następnie składa odwołanie na czynność wyboru oferty najkorzystniejszej).

W przypadku pierwotnego braku statusu wykonawcy w postępowaniu należy zauważyć, że „nie można się przy tym zgodzić z odwołującym, że z powodu złożenia ofert w kilku częściach postępowania przysługuje mu przymiot „wykonawcy” we wszystkich częściach”[8]. Oznacza to, że nie wystarczy samo złożenia oferty na którąkolwiek z części w postępowaniu, aby można było składać odwołanie we wszystkich częściach danego postępowania. Status „wykonawcy” (a więc podmiotu uprawnionego do wniesienia odwołania) przysługuje wykonawcy, który złożył ofertę w danym postępowaniu (właściwej jego części – skoro każda z części jest rozpatrywana osobno). Tak samo może stać się w sytuacji, kiedy odwołanie jest składane wyłącznie przez jednego z wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (np. członka konsorcjum), a ofertę w postępowaniu złożyła grupa wykonawców. W takiej sytuacji odwołanie również będzie podlegało odrzuceniu na podstawie art. 528 pkt 2) PZP, gdyż ten pojedynczy wykonawca nie funkcjonował w postępowaniu (nie złożył samodzielnie oferty). Innymi słowy, „przez nieuprawniony w rozumieniu art. 528 pkt 2 Pzp należy rozumieć przede wszystkim podmiot, któremu nie służy przymiot wykonawcy na etapie postępowania o udzielenie zamówienia, na którym wnosi środek ochrony prawnej (odwołanie). Podmiotem nieuprawnionym będzie zatem wykonawca, który w przetargu nieograniczonym nie złożył oferty, a następnie wnosi odwołanie od wyboru oferty najkorzystniejszej”[9].

W przypadku następczego braku statutu wykonawcy w postępowaniu wskazać należy, że „krąg podmiotów posiadających status wykonawcy ulega zawężeniu wraz z biegiem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Po upływie terminu składania ofert przysługuje wyłącznie tym, którzy złożyli oferty. Można zatem utracić status wykonawcy. Okoliczność ta nie może być jednak wiązana z tym, że wykonawca staje się innym podmiotem (o którym mowa w art. 505 p.z.p.) i w dalszym ciągu posiada uprawnienie do wniesienia środka ochrony prawnej”[10]. Powyższe oznacza, że sytuacja podmiotowa danego wykonawcy może ulec zmianie – co może skutkować utratą przez tego wykonawcy statusu „wykonawcy”, a przez to podmiot taki utraci uprawnienie do złożenia odwołania. A w przypadku złożenia odwołania przez taki podmiot, podlegać ono będzie odrzuceniu na podstawie art. 528 pkt 2) PZP.

Odmiennie wygląda jednak sytuacja wykonawcy, który nie jest już związany ofertą (upłynął termin związania ofertą) czy wykonawcy, którego cena w ofercie przekracza kwotę, jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. KIO stanowczo uznaje, że takim podmiotom przysługuje uprawnienie do skorzystania ze środków ochrony prawnej – a przez to, że ich odwołanie nie podlega odrzuceniu na podstawie art. 528 pkt 2) PZP czy też oddaleniu mając na uwadze treść art. 505 ust. 1 PZP.

Odwołanie zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie

Terminy na wniesienie odwołania wskazane przez ustawodawcę w art. 515 są terminami zawitymi (nie podlegają przywróceniu). Jak wskazuje się w orzecznictwie KIO, „upływ terminu skutkuje utratą prawa do podnoszenia zarzutów”[11], co skutkuje ostatecznie odrzuceniem odwołania na podstawie art. 528 pkt 3) PZP.

Najczęstszym problemem dotykającym upływ terminu na złożenie odwołania jest brak jego dostarczenia do Prezesa KIO w terminie przewidzianym PZP (zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 514 ust. 1 PZP). Problem ten wynika z przyjęcia klasycznego cywilistycznego podejścia do upływu terminu na dokonanie określonej czynności procesowej – np. poprzez uznanie, że termin zostaje dochowany, jeżeli w określonym dniu odwołanie miałoby zostać nadane w placówce pocztowej. W jednym z orzeczeń KIO podkreśliła jednak, że „dla zachowania terminu na wniesienie odwołania nie ma znaczenia data stempla pocztowego. Podkreślić należy, iż w p.z.p. nie zawarto przepisów, które wskazywałyby, że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe jest równoznaczne z jego wniesieniem”[12]. Co innego wynika bowiem wprost z przepisów PZP. Jak wskazuje się w orzecznictwie KIO, „tymczasem odwołanie wpłynęło do Prezesa KIO w dniu 13.08.2024 r. Izba jest świadoma, że odwołanie opatrzone jest datą 8 sierpnia 2024 r. i tego dnia zostało dostarczone Zamawiającemu oraz w tym dniu zostało nadane w placówce pocztowej. Wskazać jednak należy, że czynnością przesądzającą o dotrzymaniu terminu jest wniesienie odwołania do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, o czym mówi art. 514 ust. 1 ustawy PZP. Termin wniesienia odwołania rozumiany jest jako konieczność doręczenia odwołania Prezesowi KIO przed upływem tego terminu (nie jest wystarczające nadanie odwołania w tym terminie np. w placówce pocztowej). Tym samym należy uznać, że odwołanie do Prezesa KIO zostało wniesione z uchybieniem ustawowego terminu, a zatem koniecznym jest jego odrzucenie w oparciu o art. 528 pkt 3 ustawy PZP”[13]. Innymi słowy, obowiązkiem wykonawcy składającego jest zachowanie terminu na wniesienie odwołania poprzez dostarczenie odwołania do Prezesa KIO w terminie przewidzianym w art. 515 PZP – obojętnie czy ta czynność zostanie dokonana fizycznie (np. poprzez dostarczenie odwołania do sekretariatu Prezesa KIO czy poprzez wysłanie listu poleconego, który dotrze do Prezesa KIO przed upływem terminu na wniesienie odwołania) czy poprzez ePUAP.

Odwołujący powołuje się wyłącznie na te same okoliczności, które były przedmiotem rozstrzygnięcia przez Izbę w sprawie innego odwołania, dotyczącego tego samego postępowania wniesionego przez tego samego odwołującego

Hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 528 pkt 4 ustawy PZP powinna zostać odczytana w ten sposób, iż przez wyrażenie „odwołujący powołuje się na te same okoliczności” należy rozumieć okoliczności prawne i faktyczne, w tym w szczególności zarzuty (naruszenia określonych przepisów ustawy), podstawy faktyczne zarzutów (czynność bądź zaniechanie zamawiającego) oraz sformułowane na ich poparcie uzasadnienie faktyczne i prawne[14]. Co istotne, „przepis art. 528 pkt 4 p.z.p. nakazuje odrzucić odwołanie wniesione w tym samym postępowaniu przez tego samego wykonawcę, jeżeli okoliczności podnoszone w nowym odwołaniu zostały już przez Izbę ocenione. Ma to uniemożliwić ponowne orzekanie w tej samej instancji o tym samym i zapobiec sytuacji zaistnienia w obrocie prawnym dwóch orzeczeń dotyczących tych samych okoliczności. Zmiana oceny prawnej tego samego stanu faktycznego możliwa jest bowiem wyłącznie w drodze kontroli instancyjnej”[15].

Powyższe jednoznacznie oznacza, że przepisy PZP mają na celu maksymalne skrócenie procedury odwoławczej, w tym zakresie również poprzez koncentrację korzystania ze środków ochrony prawnej. Odwołujący zatem winien mieć na uwadze to, że jego odwołanie w danej sprawie (przy konkretnych zarzutach – argumentacji prawnej i faktycznej) zostanie merytorycznie rozpoznane raz. Nawet po ujawnieniu się nowych „okoliczności” w sprawie, po uzyskaniu wyroku KIO, kolejne odwołanie zostanie odrzucone na podstawie art. 528 pkt 4) PZP. Jak wskazuje się w orzecznictwie KIO, „możliwość skorzystania ze środka ochrony prawnej przez wykonawców została ściśle ograniczona przez ustawodawcę powyższymi terminami zawitymi (…), przykładowo nie przewidział on możliwości prawnej jakiegokolwiek przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, nawet w szczególnych okolicznościach[16]”.

Odwołanie dotyczy czynności, którą zamawiający wykonał zgodnie z treścią wyroku Izby lub sądu lub, w przypadku uwzględnienia zarzutów przedstawionych w odwołaniu, którą wykonał zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu

Przepis art. 528 pkt 5) PZP koresponduje z przepisem art. 527 PZP, zgodnie z którym na czynność zamawiającego wykonaną zgodnie z treścią wyroku Izby lub sądu, albo w przypadku uwzględnienia zarzutów przedstawionych w odwołaniu, którą zamawiający wykonał zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu, odwołującemu oraz wykonawcy wezwanemu zgodnie z art. 524 PZP nie przysługują środki ochrony prawne. Jak wskazuje się w orzecznictwie KIO, „w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy Izba doszła do przekonania, że niniejsze odwołanie stanowiło de facto polemikę z poprzednim odwołaniem oznaczonym sygn. akt KIO 312/23. Działanie takie należało uznać za niedopuszczalne, ponieważ polemika taka mogła być toczona wyłącznie w ramach sprawy KIO 312/23. W ocenie składu orzekającego wskazana powyżej przesłanka miała zastosowanie w okolicznościach przedmiotowej sprawy, ponieważ odwołanie wniósł podmiot, który pomimo prawidłowego poinformowania o wniesionym odwołaniu (okoliczność bezsporna), nie zgłosił przystąpienia we wcześniejszym postępowaniu, przez co nie uzyskał statusu uczestnika postępowania, co w dalszej kolejności skutkowało tym, że nie złożył sprzeciwu wobec uwzględnienia przez zamawiającego zarzutów odwołania, a następnie przez wniesienie odwołania, próbował zakwestionować wykonanie przez zamawiającego czynności wynikających z żądań uwzględnionego odwołania”[17].

Zdarzają się jednak takie sytuacje, w których zamawiający dokonuje czynności uwzględnienia odwołania w całości, a następnie nie wykonuje jednak wszystkich czynności zgodnie z żądaniami zawartymi w uwzględnionym odwołaniu. Przyjąć należy, że wykonanie przez zamawiającego żądań zawartych w odwołaniu jest następstwem zakresu odwołania, tj. podniesionych w nim zarzutów. W orzecznictwie KIO, w odpowiedzi na taką sytuację, wskazuje się, że „w zakresie zarzutów podniesionych wobec czynności i zaniechań zamawiającego podjętych po uwzględnieniu przez niego poprzedniego odwołania w całości, należy stwierdzić, że uwzględnienie zarzutów odwołania jest czynnością proceduralną skutkującą w postępowaniu odwoławczym umorzeniem postępowania, w następstwie czego zamawiający, stosownie do art. 522 pzp zdanie ostatnie, „powtarza lub unieważnia czynności w postepowaniu o udzielenie zamówienia, zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu.” Wykonanie tych czynności skutkuje w razie ponownego ich zaskarżenia, odrzuceniem odwołania na podstawie art. 528 pkt 5 pzp. Natomiast ich niewykonanie uprawnia wykonawcę do wniesienia odwołania podlegającego merytorycznemu rozpatrzeniu przez Izbę. Należy zauważyć, że działanie zamawiającego mające być zgodne z żądaniem odwołania często nie jest literalnie zgodne z żądaniami odwołującego, które są niejednokrotnie sformułowane jako żądanie wyboru jego oferty jako najkorzystniejszej. Taka jednak czynność w toku ponownej oceny ofert nie jest na etapie uwzględnienia odwołania przesądzona. To oznacza, że zamawiający w toku ponowienia czynności uprzednio zaskarżonych, wykonuje nowe czynności mając na uwadze przepisy ustawy i warunki postępowania ustalone i sformułowane w obowiązującej dokumentacji konkretnego postępowania o udzielenie zamówienia”[18].

Powyższe oznacza, że naruszenie przepisu art. 522 ust. 1 PZP nie może być samodzielną podstawą zarzutów odwołania, a skierowanie zarzutów wobec niewykonania żądań uwzględnionego odwołania wymaga ich merytorycznego uzasadnienia. Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 522 PZP uwzględnienie dotyczy zarzutów, a nie żądań odwołania.

Odwołujący nie przekazał zamawiającemu odpowiednio odwołania albo jego kopii, zgodnie z art. 514 ust. 2

Przesłanka odrzucenia odwołania wskazana w treści art. 528 pkt 6) PZP, poza jej oczywistą treścią (w postaci nieprzekazania odwołania albo jego kopii zamawiającemu przez odwołującego), dotyczyć może nieprzedłożeniu załączników do odwołania – o ile niosą one za sobą merytoryczną wartość (przy założeniu, że samo odwołanie zostało prawidłowo przekazane zamawiającemu). Jak wskazuje się w orzecznictwie KIO, „złożenie niepełnej treści odwołania, na którą to treść składały się także załączniki mające merytoryczne znaczenie dla podniesionych zarzutów, oznacza, że odwołujący nie przekazali zamawiającemu odwołania albo kopii odwołania, co skutkuje koniecznością jego odrzucenia zgodnie z art. 528 pkt 6 p.z.p.”[19]. Nie oznacza to jednak, że odwołujący musi przekazać zamawiającemu odwołanie wraz z absolutnie wszystkimi załącznikami. Nieprzekazanie dowodu uiszczenia wpisu od odwołania, odpisu z KRS czy pełnomocnictwa nie będzie skutkowało odrzuceniem oferty – badaniem odwołania od strony formalnej (np. w zakresie potencjalnych braków i konieczności ich uzupełnienia) zajmuje się bowiem KIO, a nie zamawiający.

W innym orzeczeniu KIO podkreśliła, że „na skutek przesłania kopii na błędny adres poczty elektronicznej termin ten nie został zachowany, co obliguję Izbę do odrzucenia odwołania na podstawie art. 528 pkt 6 Pzp”[20]. Odwołujący winien w tym zakresie zachować się w sposób należyty i zweryfikować poprawność adresów e-mail, na które wysyła odwołanie, np. poprzez weryfikację z adresem do kontaktu wskazanym w SWZ czy ogłoszeniu o zamówieniu.

Podsumowanie

Znając przesłanki odrzucenia odwołania oraz zakres ich stosowania przez KIO, odwołującym może być łatwiej uniknąć odrzucenia ich odwołania, a zamawiający może nabyć wiedzę w zakresie przedstawienia okoliczności uzasadniających konieczność odrzucenia odwołania w treści odpowiedzi na odwołanie (pomimo tego, że KIO z urzędu bada występowanie którejkolwiek z przesłanek odrzucenia odwołania, nie ma zakazu przedstawienia stosownej argumentacji w odpowiedzi na odwołanie). Niemniej, pamiętać należy, że przesłanki wskazane w treści art. 528 PZP należy traktować ściśle i nie można dokonywać ich wykładni rozszerzającej.

Autor: Mateusz Brzeziński, partner w kancelarii JBP Jarzyński Brzeziński Partners

Tekst ukazał się pierwotnie w czasopiśmie „Zamawiający. Zamówienia Publiczne w Praktyce”.

 

[1] Wyrok KIO z dnia 13.02.2023 r., sygn. akt KIO 231/23

[2] Urząd Zamówień Publicznych, Prawo zamówień publicznych. Komentarz: Wydanie II, H. Nowak (red.), M. Winiarz (red.), https://ekomentarzpzp.uzp.gov.pl

[3] P. Wójcik [w:] A. Gawrońska-Baran, E. Wiktorowska, A. Wiktorowski, P. Wójcik, Prawo zamówień publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 528

[4] postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28.12.2022 r., sygn. akt XXIII Zs 155/22

[5] postanowienie KIO z dnia 10.03.2023 r., sygn. akt KIO 518/23

[6] wyrok KIO z dnia 8.02.2024 r., sygn. akt KIO 164/24

[7] wyrok KIO z dnia 03.03.2023 r., sygn. akt KIO 447/23

[8] wyrok KIO z dnia 30.09.2021 r., sygn. akt KIO 2644/21

[9] postanowienie KIO z dnia 12.12.2024 r., sygn. akt KIO 4441/24

[10] postanowienie KIO z dnia 21.01.2022 r., sygn. akt KIO 32/22

[11] wyrok KIO z dnia 26.04.2023 r., sygn. akt KIO 1023/23

[12] postanowienie KIO z dnia 7.01.2022 r., sygn. akt KIO 3779/21

[13] postanowienie KIO z dnia 26.08.2024 r., sygn. akt KIO

[14] tak: P. Granecki, I. Granecka, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2021, komentarz do art. 528 ustawy, teza 2, pkt 4

[15] postanowienie KIO z dnia 24.02.2022 r., sygn. akt KIO 355/22

[16] postanowienie KIO z dnia 12.04.2021 r., sygn. akt KIO 838/21

[17] postanowienie KIO z dnia 21.03.2023 r., sygn. akt KIO 693/23

[18] wyrok KIO z dnia 4.02.2022 r., sygn. akt KIO 121/22

[19] postanowienie KIO z dnia 18.01.2022 r., sygn. akt KIO 3788/21

[20] postanowienie KIO z dnia 17.07.2024 r., sygn. akt KIO 2433/24